Heenreis

Maandagmiddag. Hoewel het bijna gewoonte is, hoef ik niet te rennen voor de trein. Ik ben zelfs zo op tijd dat ik nog even langs de AH kan. Natuurlijk heeft de trein wel vertraging, we gaan een paar minuten later weg. Maar omdat ik toch erg vroeg ben, maakt dat niets uit.

Op Schiphol check ik eerst mijn bagage in, zodat ik daar geen last meer van heb. Ik krijg te horen dat ik om 19.15 uur kan boarden bij gate E22. Alle tijd dus om nog rustig te eten. Eerst maar langs de douane - hebben we dat ook weer gehad - daarna ergens koffie drinken en wat lezen in de Lonely Planet. Die drie pagina's die ik tot nu toe heb gezien waren wel nuttig, maar iets meer over Egypte leren was toch eigenlijk wel de bedoeling van de aanschaf van dat boek.

Als de koffie op is schuif ik aan in een Brasserie voor een fatsoenlijke maaltijd. Ik kan wel naar de Mac, maar of ik in Egypte een beetje fatsoenlijk eten kan vinden is ook nog maar de vraag.

Na een uurtje loop ik maar eens richting de gate. Alle tijd, dus op m'n dooie gemak kuier ik naar het einde van pier E. Daar zie ik op de monitor dat de gate pas om kwart voor acht open gaat en het boarden om acht uur begint. Dan nog maar een koffie halen en even chillen op een relaxt plekje op de pier.

In het vliegtuig aangekomen blijkt dat er tig jengelende kinderen meereizen, maar ik ben in een goede bui, dus heb er niet zoveel last van. Tot nu toe heb ik alleen nog maar en 737's gevlogen, dus het is wel leuk om eens een 777 van binnen te zien. Ik heb een plekje bij het raam gekregen en de enige twee lege stoelen in het vliegtuig staan naast me. Wel lekker rustig.

Na een paar minuten wordt er een Engelsman op de stoel aan het gangpad gezet. De stoel waar hij eigenlijk op zat was kapot en klapte telkens naar achter. Nu kan ik mooi nog even een praatje maken. Tenminste, dat had ik gedacht. Ik probeer het nog, maar de beste man lijkt er niet echt voor te porren. Dan maar even de NRC Next doornemen die ik van het karretje in de slurf heb meegepikt.

Gedurende het opstijgen heb ik mooi uitzicht op Amsterdam en het wordt al snel donker buiten. We vliegen dan ook van de zon af naar het oosten. Dan toch maar eens dat entertainment systeem bekijken. Ik spiek mee met iemand in de rij voor me en zie dat er nog wel een aantal leuke films beschikbaar zijn. Ik kies voor Watchmen, wat wel een goede keus zou blijken. Hoewel, het vult wel de rest van de vlucht - ik kan de laatste minuut tijdens het taxi'en op Cairo Airport kijken - maar het duurt me toch een beetje te lang allemaal.

In de aanloop naar de landing heb ik mooi zicht op Cairo of wat er nog meer ligt ten noorden daarvan. Wat het ook is, het is enorm! En en lijkt allemaal laagbouw. Tja, zo'n stad van ruim 18 miljoen mensen heeft natuurlijk ook wel wat ruimte nodig...

Als ik de terminal inloop wordt ik al opgewacht door iemand van het hotel met mijn naam op een bord. Hij geeft me een kaartje dat ik in moet vullen en aan een dokter daar moet geven. Blijkbaar zijn ze hier bang voor de Mexicaanse griep. De man van het hotel stuurt me naar de juiste rij bij de douane en haalt ondertussen een visum voor me. Lekker makkelijk allemaal, dus goed geregeld.

Dan nog even mijn backpack van de band vissen en we kunnen gaan. Tientallen keren komen dezelfde koffers voorbij voordat mijn bagage er tussen zit, maar dan kunnen we eindelijk verder op pad. Buiten komt een busje van het hotel aangereden en ik wordt overgedragen.

Onderweg is er al vanalles moois te zien. Een gare verrotte auto met Nederlands kenteken, waarover een handgeschreven kartonnen Egyptisch kenteken is geplakt. Daarvoor rijdt een soortgelijke uit Duitsland gehaalde wagen. Later rijden we langs wegwerkzaamheden, waar een tiental mensen met de hand asfalt aan het aanlegt. Op de andere weghelft rijdt een wagen naar het vliegveld met een anderhalve meter hoge toren van bagage op het dak gebonden. In je eigen rijbaan rijden is niet de bedoeling geloof ik, want het is hier 6-baans (2x3), maar bijna de helft van de auto rijdt midden op de markering. Dan passeren we nog de ingang van een tunnel met een levensgroot bord erop: closed from 12-6 am. Ik zou er niet aan moeten denken dat ding - zo'n 3 bij 5 meter - elke dag te moeten verplaatsen.

Dan komen we bij het hotel waar alles weer door een scanner gaat; bagage op de lopende band en personen door een poortje. Bij de balie worden de laatste dingen geregeld en dan kan ik eindelijk naar bed. Het is ondertussen tien over vier (in Egypte is het 1 uur later dan in Nederland) en ik heb zojuist afgesproken morgenochtend om 10 uur te beginnen met een toer. Met een beetje geluk kan ik nog net 4,5 uur slapen...