Een hele toer
Door: Thijs
Blijf op de hoogte en volg Thijs
28 Juli 2009 | Egypte, Caïro
Vlak voor vertrek hebben we nog kort besproken wat we kunnen gaan zien vandaag. Ik ben best moe, dus waarschijnlijk maken we het niet te bont.
---
De eerste attractie is het Egyptisch Nationaal Museum. De gids koopt een kaartje voor me en we gaan met z'n tweeën naar binnen. In de tuin van het museum staan een tiental beelden opgesteld en er is een vijvertje met lotus- en papyrusplanten. Binnen mag je geen foto's maken, dus dat moet ik hier maar even doen. Mijn camera kan worden ingechecked.
In het museum is het bijna net zo warm als buiten. Gelukkig is het nog vroeg op de dag, dus het is nog wel te doen. Het is ideaal met zo'n privégids, want hij neemt me op sleeptouw langs de belangrijkste stukken van het museum en vertelt overal interessante dingen bij. Als ik 't niet volg of vragen heb kan ik ongestoord mijn gang gaan.
Ik heb ontzettend veel geleerd in de afgelopen anderhalf uur, dus ik hoop dat ik het een beetje kan onthouden. Terug in de tuin loop ik nog een rondje met m'n camera en dan gaan we verder.
---
De chauffeur heeft busje ingewisseld voor een ander exemplaar, omdat er iets met de airco was. Met eigen vervoer gaan we richting snelweg om naar Giza te gaan. Giza is een aparte gemeente en bestuurlijk dus geen onderdeel van Cairo, maar het ligt helemaal tegen/in de stad.
Onderweg stoppen we nog even om een flesje water te halen bij één van de vele kioskjes die aan de straat zitten (niet aan de snelweg natuurlijk, hoewel me dat later ook niet meer verbaasd zou hebben...). Als we bij Giza aankomen zijn de piramides al vanaf de snelweg te zien. Ze liggen dus echt in een stukje woestijn dat door de stad is ingesloten.
Er wordt een twee tickets voor me gehaald. Eentje om het terrein op te kunnen, en eentje om een piramide in te kunnen. Binnen in de piramides is bar weinig te zien en de eerste is ruim drie keer zo duur als de tweede, bovendien is de tweede veel beter toegankelijk. Prijs maakt me niet zoveel uit, maar op aanraden kies ik toch voor de tweede. Tussen de piramides rijden we met het busje. Het terrein is vrij groot en het is onnodig om in de brandende zon rond te sjokken. Bij elke piramide krijg ik een mooi verhaaltje.
De eerste piramide (The Great Pyramid) is blijkbaar de enige die tot het wereldwonder behoort, omdat deze de grootste is en hij van grotere rotsblokken gemaakt is. De tweede is de piramide van Cheops. Ook hier maken we wat foto's (ja, we, zodat ik er zelf ook op sta) en zonder camera - dat mag hier weer niet - kruip ik de piramide in. Best redelijk te doen nog, maar wat een sauna daarbinnen! De grafkamer van Cheops bevindt zich in het midden van de piramide, maar dat je daar helemaal heenkruipt/-loopt heb je eigenlijk niet echt door. Er is verder ook niet echt iets te zien - behalve een granieten grafkist - dus ik kan al snel weer naar buiten. Daar lijkt het zowaar koel ten opzichte van binnen.
Ongeacht het gebrek aan toeters en bellen binnen, is het wel heel leuk om er eens in te zijn geweest. Nu rijden we door naar de derde piramide. Daar is het tijd voor een ritje op een kameel. Erg leuk om eens te doen! Natuurlijk horen er de nodige fotoshoots bij. (De foto's zet ik trouwens niet hier op de site, dat is teveel gedoe en er is hier niet zoveel opslagruimte beschikbaar. Misschien zet ik ze wel op Hyves ofzo.)
Tot slot gaan we nog even bij de Sfinx kijken. Naast deze beeltenis van koning met leeuwenlichaam ligt een relatief klein gebouw waar vroeger de koningen werden gemummificeerd. Via dit gebouw krijg je ook toegang tot de Sfinx. Je kan er niet in en het is eigenlijk maar een klein ding, maar ook dit is leuk om in het echt en van dichtbij gezien te hebben.
---
Nu gaan we naar een galerie waar ze beschilderd papyrus verkopen. Voor het museum stonden venters papyrus te slijten aan argeloze toeristen, maar als je niet oplet betaal je zo teveel geld voor een opgesierd bananenblad.
In de galerie krijg ik een korte demonstratie hoe papyrus gemaakt werd en wordt. Al die duizenden jaren is de werkwijze hetzelfde. Het grootste verschil is dat de persen tegenwoordig veel kleiner zijn.
Er is vanalles tentoongesteld. Kopieën van authentieke papyrusrollen die ook in het museum te zien zijn en artistieke impressies van beelden en andere rommel. Ook onzin als moderne taferelen en wat al niet meer, maar ik heb het meeste oog voor het 'originele werk'. Overal hoort een verhaal bij, want het is al gauw een hele voorstelling zo'n plaat.
Ik vind 't erg mooi allemaal en investeer dan ook in een stukje dode plant. Het betalen is nog een beetje gedoe, omdat de pinautomaat mijn passen niet slikt. Gelukkig kunnen we boven/op de begane grond terecht in een geallieerde winkel. Daar lukt het wel.
---
Nu is het wel mooi geweest. Ik voel me nog niet echt moe, maar met 4 uurtjes slaap achter de kiezen, voorafgegaan door een dag van 21 uur en nog een korte nacht, lijkt het me beter te stoppen.
Ik ben continu water aan het drinken, dus heb niet echt door dat ik honger heb, m'n maag zit immers de hele tijd vol water. We rijden terug vanuit Giza en gaan in de buurt van het hotel wat eten. Op de snelweg (8-baans plus vluchtstroken) is weer veel moois te zien. Mensen die de snelweg oversteken, paard en wagen op de vluchtstrook en dat soort dingen. Maar het kan niet echt tippen aan wat ik in Giza zag. Een pickup-vrachtwagen met een volle bak: op de achterklep twee mannen en tussen de cabine en de mannen in drie paarden! Zijlings stonden ze daar rustig terwijl het wagentje zich een weg baande door het drukke verkeer. Zoals de gids al zei: in Cairo hebben we geen spitsuur, we hebben spitsdag. Altijd druk.
Ook op de snelweg mag je middenop de markering rijden, maar met 100 km/uur rijden de meesten hier wel netjes in hun laan. Heelhuids verlaten we de snelweg weer en rijden naar een restaurant. Op aanraden krijg ik Kofta en Sis Kebab. Dit smaakt toch echt wel wat beter dan bij Vatan. Ook probeer ik duif, maar daar is niet zoveel aan. Het lijkt qua structuur en smaak een beetje op orgaanvlees. Op zijn tijd kan ik dat wel waarderen, dus echt vies vind ik het niet.
We rijden terug naar het hotel. Voor het eten viel ik al bijna in slaap in de bus, maar nu valt het wel mee; ik ben weer even een beetje actief geweest. Toch vind ik het niet erg dat we er zijn, want ik ben wel degelijk heel moe. Ik ga snel naar boven voor een bad en een uurtje slaap. Nu nog even een uurtje het internet op om deze en het vorige bericht te tikken. Zo, klaar. Tijd om weer het bed in te duiken. Morgen om 9 uur weer op reis met dezelfde kerel om moskeeën te bekijken.
---
De eerste attractie is het Egyptisch Nationaal Museum. De gids koopt een kaartje voor me en we gaan met z'n tweeën naar binnen. In de tuin van het museum staan een tiental beelden opgesteld en er is een vijvertje met lotus- en papyrusplanten. Binnen mag je geen foto's maken, dus dat moet ik hier maar even doen. Mijn camera kan worden ingechecked.
In het museum is het bijna net zo warm als buiten. Gelukkig is het nog vroeg op de dag, dus het is nog wel te doen. Het is ideaal met zo'n privégids, want hij neemt me op sleeptouw langs de belangrijkste stukken van het museum en vertelt overal interessante dingen bij. Als ik 't niet volg of vragen heb kan ik ongestoord mijn gang gaan.
Ik heb ontzettend veel geleerd in de afgelopen anderhalf uur, dus ik hoop dat ik het een beetje kan onthouden. Terug in de tuin loop ik nog een rondje met m'n camera en dan gaan we verder.
---
De chauffeur heeft busje ingewisseld voor een ander exemplaar, omdat er iets met de airco was. Met eigen vervoer gaan we richting snelweg om naar Giza te gaan. Giza is een aparte gemeente en bestuurlijk dus geen onderdeel van Cairo, maar het ligt helemaal tegen/in de stad.
Onderweg stoppen we nog even om een flesje water te halen bij één van de vele kioskjes die aan de straat zitten (niet aan de snelweg natuurlijk, hoewel me dat later ook niet meer verbaasd zou hebben...). Als we bij Giza aankomen zijn de piramides al vanaf de snelweg te zien. Ze liggen dus echt in een stukje woestijn dat door de stad is ingesloten.
Er wordt een twee tickets voor me gehaald. Eentje om het terrein op te kunnen, en eentje om een piramide in te kunnen. Binnen in de piramides is bar weinig te zien en de eerste is ruim drie keer zo duur als de tweede, bovendien is de tweede veel beter toegankelijk. Prijs maakt me niet zoveel uit, maar op aanraden kies ik toch voor de tweede. Tussen de piramides rijden we met het busje. Het terrein is vrij groot en het is onnodig om in de brandende zon rond te sjokken. Bij elke piramide krijg ik een mooi verhaaltje.
De eerste piramide (The Great Pyramid) is blijkbaar de enige die tot het wereldwonder behoort, omdat deze de grootste is en hij van grotere rotsblokken gemaakt is. De tweede is de piramide van Cheops. Ook hier maken we wat foto's (ja, we, zodat ik er zelf ook op sta) en zonder camera - dat mag hier weer niet - kruip ik de piramide in. Best redelijk te doen nog, maar wat een sauna daarbinnen! De grafkamer van Cheops bevindt zich in het midden van de piramide, maar dat je daar helemaal heenkruipt/-loopt heb je eigenlijk niet echt door. Er is verder ook niet echt iets te zien - behalve een granieten grafkist - dus ik kan al snel weer naar buiten. Daar lijkt het zowaar koel ten opzichte van binnen.
Ongeacht het gebrek aan toeters en bellen binnen, is het wel heel leuk om er eens in te zijn geweest. Nu rijden we door naar de derde piramide. Daar is het tijd voor een ritje op een kameel. Erg leuk om eens te doen! Natuurlijk horen er de nodige fotoshoots bij. (De foto's zet ik trouwens niet hier op de site, dat is teveel gedoe en er is hier niet zoveel opslagruimte beschikbaar. Misschien zet ik ze wel op Hyves ofzo.)
Tot slot gaan we nog even bij de Sfinx kijken. Naast deze beeltenis van koning met leeuwenlichaam ligt een relatief klein gebouw waar vroeger de koningen werden gemummificeerd. Via dit gebouw krijg je ook toegang tot de Sfinx. Je kan er niet in en het is eigenlijk maar een klein ding, maar ook dit is leuk om in het echt en van dichtbij gezien te hebben.
---
Nu gaan we naar een galerie waar ze beschilderd papyrus verkopen. Voor het museum stonden venters papyrus te slijten aan argeloze toeristen, maar als je niet oplet betaal je zo teveel geld voor een opgesierd bananenblad.
In de galerie krijg ik een korte demonstratie hoe papyrus gemaakt werd en wordt. Al die duizenden jaren is de werkwijze hetzelfde. Het grootste verschil is dat de persen tegenwoordig veel kleiner zijn.
Er is vanalles tentoongesteld. Kopieën van authentieke papyrusrollen die ook in het museum te zien zijn en artistieke impressies van beelden en andere rommel. Ook onzin als moderne taferelen en wat al niet meer, maar ik heb het meeste oog voor het 'originele werk'. Overal hoort een verhaal bij, want het is al gauw een hele voorstelling zo'n plaat.
Ik vind 't erg mooi allemaal en investeer dan ook in een stukje dode plant. Het betalen is nog een beetje gedoe, omdat de pinautomaat mijn passen niet slikt. Gelukkig kunnen we boven/op de begane grond terecht in een geallieerde winkel. Daar lukt het wel.
---
Nu is het wel mooi geweest. Ik voel me nog niet echt moe, maar met 4 uurtjes slaap achter de kiezen, voorafgegaan door een dag van 21 uur en nog een korte nacht, lijkt het me beter te stoppen.
Ik ben continu water aan het drinken, dus heb niet echt door dat ik honger heb, m'n maag zit immers de hele tijd vol water. We rijden terug vanuit Giza en gaan in de buurt van het hotel wat eten. Op de snelweg (8-baans plus vluchtstroken) is weer veel moois te zien. Mensen die de snelweg oversteken, paard en wagen op de vluchtstrook en dat soort dingen. Maar het kan niet echt tippen aan wat ik in Giza zag. Een pickup-vrachtwagen met een volle bak: op de achterklep twee mannen en tussen de cabine en de mannen in drie paarden! Zijlings stonden ze daar rustig terwijl het wagentje zich een weg baande door het drukke verkeer. Zoals de gids al zei: in Cairo hebben we geen spitsuur, we hebben spitsdag. Altijd druk.
Ook op de snelweg mag je middenop de markering rijden, maar met 100 km/uur rijden de meesten hier wel netjes in hun laan. Heelhuids verlaten we de snelweg weer en rijden naar een restaurant. Op aanraden krijg ik Kofta en Sis Kebab. Dit smaakt toch echt wel wat beter dan bij Vatan. Ook probeer ik duif, maar daar is niet zoveel aan. Het lijkt qua structuur en smaak een beetje op orgaanvlees. Op zijn tijd kan ik dat wel waarderen, dus echt vies vind ik het niet.
We rijden terug naar het hotel. Voor het eten viel ik al bijna in slaap in de bus, maar nu valt het wel mee; ik ben weer even een beetje actief geweest. Toch vind ik het niet erg dat we er zijn, want ik ben wel degelijk heel moe. Ik ga snel naar boven voor een bad en een uurtje slaap. Nu nog even een uurtje het internet op om deze en het vorige bericht te tikken. Zo, klaar. Tijd om weer het bed in te duiken. Morgen om 9 uur weer op reis met dezelfde kerel om moskeeën te bekijken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
