Een religieus tintje
Door: Thijs
Blijf op de hoogte en volg Thijs
29 Juli 2009 | Egypte, Caïro
wo 29-07-2009 15:50 - Een religieus tintje
Vandaag beginnen we om negen uur. Dezelfde gids als gister (Hamdy) gaat me rondleiden bij een aantal kerken en moskeeën. Om een beetje relaxt op te kunnen staan gaat de wekker om half acht. Natuurlijk heb ik maar net genoeg aan anderhalf uur, dus moet ik toch nog snel m'n ontbijt naar binnen schuiven.
Om negen uur loop ik met Hamdy naar buiten waar ik kijk of er al een busje aankomt. Die komt echter niet, want we gaan met een iets luxer vervoermiddel. Een fatsoenlijke auto. Dit voelt helemaal luxe; een eigen auto met chauffeur en gids! Beter dan een bussie... De chauffeur is wel een ander dan gister: Ismaïl Mohammed. Een aardige man, maar z'n Engels is niet zo geweldig, dus hij zwijgt voornamelijk. Of hij is in gesprek met Hamdy.
---
We rijden langs het fort (citadel van Salah al-Din) waar we later nog naar binnen zullen gaan, want we gaan eerst naar Coptic City in oud Cairo. Dit deel van de stad is afgesloten voor verkeer, dus het is er lekker rustig. Zoals ik ondertussen gewend ben gaat de chauffeur zichzelf ergens vervelen en lopen we met z'n tweeën verder.
Als eerste gaan we naar de Hangende Kerk. Deze heet zo omdat ze op pilaren is gebouwd die een overblijfsel zijn van een oud Romeins waterwerk. De begane grond van de kerk is dan ook bovenaan een steile trap. Binnen blijkt dat de dagelijkse dienst nog bezig is. Die duurt van 8 tot 10, dus we hebben een half uurtje voordat we het deel van de kerk in kunnen waar je wat van de Waterpoort kan zien.
Het was de bedoeling om van achter naar voor de gebouwen langs te gaan, maar het wordt dus een beetje heen en weer lopen. Halverwege de straat kun je een trap af en een steegje in. Deze leidt langs originele huisjes - een aantal nog steeds bewoond door verre familie van de oorspronkelijke bewoners - en we gaan binnen bij de ker van St. Sergius. Deze ligt t.o.v. het steegje nog een tiental treden lager. Dit is het oudste kerkje van het gebied en is bovenop een kelder gebouwd, waarvan wordt gezegd dat Jezus en Maria er hebben geschuild toen ze voor koning Herodes vluchten naar Egypte. Van bovenaan de trap kun je er naar binnen kijken en als je bedenkt hoever je daar onder het straatniveau van buiten zit (zo'n 40 treden) dan is het niet zo gek dat dat onder water stond. Daarom heeft de gemeente in 2003 en later nogmaals het grondwaterpeil verlaagd. Speciaal om dit keldertje te reserveren.
Hierna volgen we het steegje iets verder en komen uit bij de Ben Ezra Synagoge. Deze was ooit een kerk en is later omgetoverd door Ben. Hij wordt niet langer gebruikt voor diensten. In de tombe net na de ingang schijnt een bekende apostel te liggen (weet z'n naam niet meer), maar de inscripties op de buitenkant geven hier geen uitsluitsel over. Dan lees ik nog in de Lonely Planet dat de traditie deze plek aanwijst als de locatie waar de profeet Jeremiah de Joden verzamelde in de zesde eeuw nadat Nebucadnezar de tempel van Jeruzalem vernielde. De nabijgelegen bron schijnt bovendien de plaats aan te geven waar de farao's dochter Mozes in z'n rieten mandje vond.
Het is nu wel laat genoeg, dus we lopen nog even terug naar de Hangende Kerk. Best een leuk kerkje. Het houten dak is rond en dat schijnt de Ark van Noach te moeten voorstellen. 't Is maar wat je erin wilt zien natuurlijk. Van het verloren gegane bouwwerk eronder is niet echt veel te zien. Wel kun je goed zien dat de kerk zo'n 10 meter boven de grond hangt.
We verlaten Coptisch Cairo en stappen in de auto. Honderd meter verder mogen we al weer uitstappen (dat hadden we toch wel kunnen lopen?), want we gaan bij de Amir ibn al-As moskee naar binnen. Dit is de eerste moskee in Afrika - in 642 gebouwd - en de eerste moskee ooit die ik binnen ga. Het is in de loop van de jaren nog eens uitgebreid, maar ze hebben geprobeerd de originele sfeer te behouden. Deze moskee is nog gewoon in gebruik.
---
Nu mogen we iets langer in de auto zitten. We rijden terug naar het fort en ik vind het wel weer eens tijd wat water te kopen. Ik drink zo'n 3 liter per dag, en dat is wel redelijk voldoende als je bedenkt dat ik het grootste deel van de dag binnen zit - auto/hotel/etc. - met airco.
Het fort stamt uit 1175 en is zo'n 700 jaar lang gebruikt door Egyptische heersers. Het meest interessante gebouw is de grote moskee die er staat. Deze is gebouwd in opdracht van Mohammed Ali (niet de bokser) naar het beeld van de Blauwe Moskee in Turkije om een beetje vriendjes met Turkije te blijven. Behalve Blauwe Moskee wordt het voornamelijk de moskee van Mohammed Ali genoemd. Ze hebben er achtien jaar over gedaan om het uit de kluiten gewassen ding te maken en dat komt voornamelijk door de vele - voor een moskee ongebruikelijke - versieringen van ivoor.
Het interessantste verhaal hoort bij het paleis van Gawhara - vernoemd naar de vrouw van meneer Ali. In de voorbijgaande periode zijn in de loop van tijd slaven (de Mamluk's, oorspronkelijk weet-ik-het-waar-buiten-Egypte vandaan) en hun nakomelingen zo ingeburgerd in het leger dat ze fatsoenlijke posities kregen en uiteindelijk zelfs hoofdrollen gingen vervullen. Meneer Ali was hier niet zo van gediend en vond dat de beste Mamluk's hier geen recht op hadden. Daarom gaf hij een feestje voor ze in het paleis. Zo'n vijfhonder mensen. Ali liet alle deuren en ramen barricaderen en schoot toen iedereen dood. Twee mensen schijnen te zijn ontsnapt door met paard en al over de muren te springen. Van het paleis is de helft afgebrand, dus dat is verder niet meer zo interessant om te zien.
Binnen het fort zitten ook nog een aantal musea, maar die laten we links liggen.
---
Het is alweer mooi geweest. Vandaag is de toer wat eerder afgelopen omdat de attracties wat dichter bij elkaar liggen. Geen probleem natuurlijk, dan kan ik mooi nog even slapen. Een uurtje of twee, want ik wil vanavond de Nijl op.
Vandaag beginnen we om negen uur. Dezelfde gids als gister (Hamdy) gaat me rondleiden bij een aantal kerken en moskeeën. Om een beetje relaxt op te kunnen staan gaat de wekker om half acht. Natuurlijk heb ik maar net genoeg aan anderhalf uur, dus moet ik toch nog snel m'n ontbijt naar binnen schuiven.
Om negen uur loop ik met Hamdy naar buiten waar ik kijk of er al een busje aankomt. Die komt echter niet, want we gaan met een iets luxer vervoermiddel. Een fatsoenlijke auto. Dit voelt helemaal luxe; een eigen auto met chauffeur en gids! Beter dan een bussie... De chauffeur is wel een ander dan gister: Ismaïl Mohammed. Een aardige man, maar z'n Engels is niet zo geweldig, dus hij zwijgt voornamelijk. Of hij is in gesprek met Hamdy.
---
We rijden langs het fort (citadel van Salah al-Din) waar we later nog naar binnen zullen gaan, want we gaan eerst naar Coptic City in oud Cairo. Dit deel van de stad is afgesloten voor verkeer, dus het is er lekker rustig. Zoals ik ondertussen gewend ben gaat de chauffeur zichzelf ergens vervelen en lopen we met z'n tweeën verder.
Als eerste gaan we naar de Hangende Kerk. Deze heet zo omdat ze op pilaren is gebouwd die een overblijfsel zijn van een oud Romeins waterwerk. De begane grond van de kerk is dan ook bovenaan een steile trap. Binnen blijkt dat de dagelijkse dienst nog bezig is. Die duurt van 8 tot 10, dus we hebben een half uurtje voordat we het deel van de kerk in kunnen waar je wat van de Waterpoort kan zien.
Het was de bedoeling om van achter naar voor de gebouwen langs te gaan, maar het wordt dus een beetje heen en weer lopen. Halverwege de straat kun je een trap af en een steegje in. Deze leidt langs originele huisjes - een aantal nog steeds bewoond door verre familie van de oorspronkelijke bewoners - en we gaan binnen bij de ker van St. Sergius. Deze ligt t.o.v. het steegje nog een tiental treden lager. Dit is het oudste kerkje van het gebied en is bovenop een kelder gebouwd, waarvan wordt gezegd dat Jezus en Maria er hebben geschuild toen ze voor koning Herodes vluchten naar Egypte. Van bovenaan de trap kun je er naar binnen kijken en als je bedenkt hoever je daar onder het straatniveau van buiten zit (zo'n 40 treden) dan is het niet zo gek dat dat onder water stond. Daarom heeft de gemeente in 2003 en later nogmaals het grondwaterpeil verlaagd. Speciaal om dit keldertje te reserveren.
Hierna volgen we het steegje iets verder en komen uit bij de Ben Ezra Synagoge. Deze was ooit een kerk en is later omgetoverd door Ben. Hij wordt niet langer gebruikt voor diensten. In de tombe net na de ingang schijnt een bekende apostel te liggen (weet z'n naam niet meer), maar de inscripties op de buitenkant geven hier geen uitsluitsel over. Dan lees ik nog in de Lonely Planet dat de traditie deze plek aanwijst als de locatie waar de profeet Jeremiah de Joden verzamelde in de zesde eeuw nadat Nebucadnezar de tempel van Jeruzalem vernielde. De nabijgelegen bron schijnt bovendien de plaats aan te geven waar de farao's dochter Mozes in z'n rieten mandje vond.
Het is nu wel laat genoeg, dus we lopen nog even terug naar de Hangende Kerk. Best een leuk kerkje. Het houten dak is rond en dat schijnt de Ark van Noach te moeten voorstellen. 't Is maar wat je erin wilt zien natuurlijk. Van het verloren gegane bouwwerk eronder is niet echt veel te zien. Wel kun je goed zien dat de kerk zo'n 10 meter boven de grond hangt.
We verlaten Coptisch Cairo en stappen in de auto. Honderd meter verder mogen we al weer uitstappen (dat hadden we toch wel kunnen lopen?), want we gaan bij de Amir ibn al-As moskee naar binnen. Dit is de eerste moskee in Afrika - in 642 gebouwd - en de eerste moskee ooit die ik binnen ga. Het is in de loop van de jaren nog eens uitgebreid, maar ze hebben geprobeerd de originele sfeer te behouden. Deze moskee is nog gewoon in gebruik.
---
Nu mogen we iets langer in de auto zitten. We rijden terug naar het fort en ik vind het wel weer eens tijd wat water te kopen. Ik drink zo'n 3 liter per dag, en dat is wel redelijk voldoende als je bedenkt dat ik het grootste deel van de dag binnen zit - auto/hotel/etc. - met airco.
Het fort stamt uit 1175 en is zo'n 700 jaar lang gebruikt door Egyptische heersers. Het meest interessante gebouw is de grote moskee die er staat. Deze is gebouwd in opdracht van Mohammed Ali (niet de bokser) naar het beeld van de Blauwe Moskee in Turkije om een beetje vriendjes met Turkije te blijven. Behalve Blauwe Moskee wordt het voornamelijk de moskee van Mohammed Ali genoemd. Ze hebben er achtien jaar over gedaan om het uit de kluiten gewassen ding te maken en dat komt voornamelijk door de vele - voor een moskee ongebruikelijke - versieringen van ivoor.
Het interessantste verhaal hoort bij het paleis van Gawhara - vernoemd naar de vrouw van meneer Ali. In de voorbijgaande periode zijn in de loop van tijd slaven (de Mamluk's, oorspronkelijk weet-ik-het-waar-buiten-Egypte vandaan) en hun nakomelingen zo ingeburgerd in het leger dat ze fatsoenlijke posities kregen en uiteindelijk zelfs hoofdrollen gingen vervullen. Meneer Ali was hier niet zo van gediend en vond dat de beste Mamluk's hier geen recht op hadden. Daarom gaf hij een feestje voor ze in het paleis. Zo'n vijfhonder mensen. Ali liet alle deuren en ramen barricaderen en schoot toen iedereen dood. Twee mensen schijnen te zijn ontsnapt door met paard en al over de muren te springen. Van het paleis is de helft afgebrand, dus dat is verder niet meer zo interessant om te zien.
Binnen het fort zitten ook nog een aantal musea, maar die laten we links liggen.
---
Het is alweer mooi geweest. Vandaag is de toer wat eerder afgelopen omdat de attracties wat dichter bij elkaar liggen. Geen probleem natuurlijk, dan kan ik mooi nog even slapen. Een uurtje of twee, want ik wil vanavond de Nijl op.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
