Alexandrië
Door: Thijs
Blijf op de hoogte en volg Thijs
31 Juli 2009 | Egypte, Caïro
Ik ben blijkbaar erg bang me te verslapen, want ik wordt om de 2 uur wakker. Slechte nachtrust dus. Ontbijten kan al vanaf half vijf, dus dat kan nog mooi van tevoren. Om zes uur sta ik netjes klaar, maar ik moet nog 10 minuutjes op de taxi wachten. Het is hetzelfde vervoer als gisteren, dus we gaan weer met hetzelfde clubje op pad.
Alexandrië is 200 km van Cairo vandaan, dus ik mag rekenen op 2,5 uur in de auto zitten. Dat is ergens wel fijn, want als het een beetje meezit kan ik nog wat slapen. Bij een tankstation aan de rand van Cairo halen we een fles water en een kopje koffie/thee. Dan gaan we weer verder en al snel kunnen we de tolweg op. Precies zoals in Frankrijk met die tolhuisjes, dus geen bijzondere gebeurtenis. Het wegdek is goed, dus we kunnen lekker doorrijden. Wel op z'n Egyptisch natuurlijk; lekker hard, toeteren, rijden waar je kunt en nog meer toeteren. Halverwege lijkt er een file te staan, maar gelukkig is het een zeer korte. Het is ook wel te zien waarom, want er hangt een dikke donkere rookpluim boven de voorkant van de file. Dichterbij gekomen blijkt dat er een auto in lichterlaaien staat. We rijden er vlak langs en ik kan de hitte binnen voelen.
De tolpoort voor Alexandrië is mooi in Griekse stijl uitgevoerd en het laatste stuk gaan we verder op de normale snelweg.
---
We beginnen bij de catacomben van Kom El-Shuqafa. Toen de Grieken in Egypte zaten cremeerden ze hun doden en plaatsten de as in een urn in een muur. Later namen ze steeds meer gebruiken van de oude Egyptenaren over en mummificeerden ze ook hun doden. In deze grafkelder zijn beide terug te vinden. Het hele, flink uit de kluiten gewassen complex is in 1900 per toeval ontdekt doordat de ezel van een koopman door de grond zakte en in een van de ondergrondse ruimtes terecht kwam. Het ondergrondse bouwwerk beslaat drie etages, maar de onderste is niet toegankelijk in verband met grondwater. Toch is er nog een hoop te zien, want het is de grootste bekende Romeins/Griekse grafkelder in Egypte. In één van de ruimtes liggen botten tentoon gesteld die van paarden afkomstig zijn. Men heeft een tijdje gedacht menselijke resten te hebben, maar het blijkt dat ze vroegen een speciale kamer hadden voor eregraven van top renpaarden.
Hoewel vochtig was het in de kelder nog redelijk koel. Maar na de 91 treden omhoog is het toch wel weer warm.
---
Met de airco...eh...auto naar Amud el-Sawari waar de Pilaar van Pompeï staat en de resten van de Tempel van Serapeum liggen. De resten van de tempel zijn zo minimaal dat er weinig aan is. Hoewel, onder de pilaar zijn nog twee ruimtes intact. Een offerkamer/-gang en een langere grafkamer/-gang. De pilaar is wel imposant en wordt geflankeerd door twee sfinxen. De naam komt van de vermoorde Romeinse generaal Pompeï. Hij werd vermoord door Cleopatra's broer, omdat deze het niet kon hebben dat Pompeï naast Cleopatra nog ieamand anders trouwde. Er zijn trouwens zeven verschillende Cleopatra's geweest, waarvan de laatste de bekendste is.
Het verhaal van de pilaar gaat dat het hoofd van Pompeï bovenop de pilaar gezet zou zijn als afschrikwekkend effect. Pompeï was namelijk een local en dit was een signaal van de Romeinen naar het volk alhier. Van het hele verhaal kan echter niets waar zijn, want de pilaar werd bijna een eeuw na de moord pas gebouwd door Amud El-Sawari, zoals de pilaar dus ook officieel heet.
Door al dit soort foute geschiedschrijving zijn er veel bouwwerken met meerdere namen.
---
De volgende halte is het citadel van Qaitbey. Dit fort is gebouwd op de locatie van één van de zeven wereldwonderen: de vuurtoren van Alexandrië, ofwel de Pharos. Deze toren werd na twaalf jaar bouwen in 283 vChr. in gebruik genomen. Het bouwwerk was 120 meter hoog en bestond uit drie bouwdelen: een vierkante basis, achthoekig middendeel en ronde bovenkant. Na twee aardbevingen is het (beide keren) herbouwd en in totaal heeft de toren er 17 eeuwen gestaan. Uiteindelijk is in 1303 een hevige aardbeving de Pharos alsnog fataal geworden.
Niet alleen de locatie van het fort is hetzelfde, ook stenen van de toren zijn voor de bouw van het fort gebruikt. Het fort is vrij imposant en volledig gerenoveerd. Het ziet er dan ook heel gaaf uit allemaal.
---
Alexandrië is natuurlijk ook heel bekend door haar bibliotheek. De originele werd - vlak na de stad zelf - gesticht aan het eind van de derde eeuw voor Christus. Op volle sterkte bevatte het zo'n 700.000 boekrollen - een equivalent van ongeveer 120.000 moderne boeken. Behoorlijk imposant dus.
In 1922 werd voor het eerst het idee geopperd de bibliotheek te herbouwen, maar pas in 2002 is de huidige geopend. Het moderne hoofdgebouw staat 200 meter van de originele locatie vandaan. Naast het hoofdgebouw bestaat de bibliotheek nog uit een congrescentrum en een planetarium met ondergronds museum. De bibliotheek zelf is in het hoofdgebouw gevestigd en biedt plaats aan 2000 lezers. Het openbare deel is verspreid over negen verdiepingen. Hoewel er nu nog maar een fractie van staat, biedt de bibliotheek plaats aan 8 miljoen boeken.
Naast de boeken is er een digitale kopie van het internet van 1996 tot 2007. De gids vertelde dit vol trots, maar ik heb zo mijn bedenkingen bij 1,3 petabytes (1331 terabytes of 1.363.149 gigabytes). Het lijkt misschien veel, maar als ik bedenk dat ik zelf op m'n kamertje al ruim 4 terabyte heb staan, kan ik me niet echt voorstellen dat er 11 jaar aan internet op 1,3 petabytes past.
Het winnende ontwerp van het hoofdgebouw heeft een aantal leuke dingetjes, die ik bij de foto's zal toelichten. (Nogmaals: waar ik deze ga plaatsen weet ik nog niet, niet op deze site.)
---
Bij de eerste drie locaties waren we telkens net op tijd. Toen wij naar buiten liepen, stonden er lange rijen mensen bij de kassa. Bij de bibliotheek was het niet zo druk. Door deze rust is het nog niet zo laat, een uur of twaalf. We besluiten een hapje te gaan eten in een visrestaurant. Verse vis uit de Middellandse Zee. Een heel goed idee, want vooral de calamaris en garnalen smaken extreem lekker als ze vers zijn!
Na het eten gaan we aan de boulevard bij een koffieshop zitten. Nu heb ik op de valreep dus nog de kans om een seesha (waterpijp) te roken. Ik kies voor tabak met cantaloupe (een meloensoort). Voor mij is dit de eerste ervaring met een waterpijp en het rookt zeer licht. En het smaakt lekker.
Ondanks de drukke weg voor onze neus ligt er een heerlijke rust over deze locatie. Of het komt door de zee, de schaduw of de relaxte stoelen weet ik niet. Op een gegeven moment komt er een sleepauto aan. Onze auto staat voor onze neus op de weg geparkeerd, maar dat mag natuurlijk niet. De chauffeur is net weggelopen, dus Hamdy probeert hem te bereiken terwijl hij richting sleepauto loopt. Ik versta er natuurlijk geen reet van, maar hoor achteraf hoe de vork in de steel zit. Er stonden nog twee auto's verkeerd geparkeerd, maar die waren van agenten, dus kregen zij geen boete. Bij de sleepdienst vonden ze het een beetje lullig om ons dan wel een boete te geven, zeker toen ze hoorden dat we (ik dus) hier als toerist waren.
---
Zo, alweer op de terugweg. Lekker scheuren over de tolweg, want het is iets minder druk. 130, 140, 150, rechts inhalen met 160 en heel eventjes 170 rijden. Dat schiet lekker op. We zigzaggen om de auto's, maar de toeter heeft het begeven. Dit belangrijke item is broodnodig, maar lichtsignalen moeten het euvel ondervangen. Nu vertrouw ik het toch niet meer helemaal en doe maar even mijn gordel om. Niet dat dat nog gaat helpen als we met 160 ergens tegenaan knallen...
We bereiken uiteindelijk heelhuids Cairo. Nog 44 km als we de tolweg afkomen en het wordt druk. Erg druk, want we komen in de eerste echte file van deze week. Het komt doordat het weekend vandaag begint. Morgen is het gebedsdag voor de moslims en daardoor een nationale vrije dag.
---
Als we door de file heen zijn gaan we nog even naar een parfumerie. Wat!?! Ja, want de farao's kregen vroegen in hun graf niet alleen kruiken met hun eigen organen mee, maar ook kannen met drinken en geurige oliën voor een betere wederkering. Dus gaan we even kijken hoe dat dan gemaakt wordt. Ik leer wat het verschil is tussen een essence en een parfume. De laatste bestaat uit essences en alcohol. Een essence is dus een puur goedje van bloemen, zaden, fruit of ander gerei. Ik krijg een paar dingen te ruiken, maar we blijven niet te lang plakken. De dag was erg lang, dus het is tijd om naar huis te gaan.
Hamdy wordt in de buurt van zijn huis afgezet en het is nog een half uurtje naar het hotel. Als ik daar binnenstap wordt ik zoals gewoonlijk begroet door de dienstdoende manager. Of ik een goede dag heb gehad? Jazeker! En hoe laat ik vannacht naar het vliegveld wil? Ik moet om 4 uur vertrekken, dus maak er maar half 2 van. Tjonge jonge, dan moet ik maar weer eens mijn spullen gaan inpakken...
Alexandrië is 200 km van Cairo vandaan, dus ik mag rekenen op 2,5 uur in de auto zitten. Dat is ergens wel fijn, want als het een beetje meezit kan ik nog wat slapen. Bij een tankstation aan de rand van Cairo halen we een fles water en een kopje koffie/thee. Dan gaan we weer verder en al snel kunnen we de tolweg op. Precies zoals in Frankrijk met die tolhuisjes, dus geen bijzondere gebeurtenis. Het wegdek is goed, dus we kunnen lekker doorrijden. Wel op z'n Egyptisch natuurlijk; lekker hard, toeteren, rijden waar je kunt en nog meer toeteren. Halverwege lijkt er een file te staan, maar gelukkig is het een zeer korte. Het is ook wel te zien waarom, want er hangt een dikke donkere rookpluim boven de voorkant van de file. Dichterbij gekomen blijkt dat er een auto in lichterlaaien staat. We rijden er vlak langs en ik kan de hitte binnen voelen.
De tolpoort voor Alexandrië is mooi in Griekse stijl uitgevoerd en het laatste stuk gaan we verder op de normale snelweg.
---
We beginnen bij de catacomben van Kom El-Shuqafa. Toen de Grieken in Egypte zaten cremeerden ze hun doden en plaatsten de as in een urn in een muur. Later namen ze steeds meer gebruiken van de oude Egyptenaren over en mummificeerden ze ook hun doden. In deze grafkelder zijn beide terug te vinden. Het hele, flink uit de kluiten gewassen complex is in 1900 per toeval ontdekt doordat de ezel van een koopman door de grond zakte en in een van de ondergrondse ruimtes terecht kwam. Het ondergrondse bouwwerk beslaat drie etages, maar de onderste is niet toegankelijk in verband met grondwater. Toch is er nog een hoop te zien, want het is de grootste bekende Romeins/Griekse grafkelder in Egypte. In één van de ruimtes liggen botten tentoon gesteld die van paarden afkomstig zijn. Men heeft een tijdje gedacht menselijke resten te hebben, maar het blijkt dat ze vroegen een speciale kamer hadden voor eregraven van top renpaarden.
Hoewel vochtig was het in de kelder nog redelijk koel. Maar na de 91 treden omhoog is het toch wel weer warm.
---
Met de airco...eh...auto naar Amud el-Sawari waar de Pilaar van Pompeï staat en de resten van de Tempel van Serapeum liggen. De resten van de tempel zijn zo minimaal dat er weinig aan is. Hoewel, onder de pilaar zijn nog twee ruimtes intact. Een offerkamer/-gang en een langere grafkamer/-gang. De pilaar is wel imposant en wordt geflankeerd door twee sfinxen. De naam komt van de vermoorde Romeinse generaal Pompeï. Hij werd vermoord door Cleopatra's broer, omdat deze het niet kon hebben dat Pompeï naast Cleopatra nog ieamand anders trouwde. Er zijn trouwens zeven verschillende Cleopatra's geweest, waarvan de laatste de bekendste is.
Het verhaal van de pilaar gaat dat het hoofd van Pompeï bovenop de pilaar gezet zou zijn als afschrikwekkend effect. Pompeï was namelijk een local en dit was een signaal van de Romeinen naar het volk alhier. Van het hele verhaal kan echter niets waar zijn, want de pilaar werd bijna een eeuw na de moord pas gebouwd door Amud El-Sawari, zoals de pilaar dus ook officieel heet.
Door al dit soort foute geschiedschrijving zijn er veel bouwwerken met meerdere namen.
---
De volgende halte is het citadel van Qaitbey. Dit fort is gebouwd op de locatie van één van de zeven wereldwonderen: de vuurtoren van Alexandrië, ofwel de Pharos. Deze toren werd na twaalf jaar bouwen in 283 vChr. in gebruik genomen. Het bouwwerk was 120 meter hoog en bestond uit drie bouwdelen: een vierkante basis, achthoekig middendeel en ronde bovenkant. Na twee aardbevingen is het (beide keren) herbouwd en in totaal heeft de toren er 17 eeuwen gestaan. Uiteindelijk is in 1303 een hevige aardbeving de Pharos alsnog fataal geworden.
Niet alleen de locatie van het fort is hetzelfde, ook stenen van de toren zijn voor de bouw van het fort gebruikt. Het fort is vrij imposant en volledig gerenoveerd. Het ziet er dan ook heel gaaf uit allemaal.
---
Alexandrië is natuurlijk ook heel bekend door haar bibliotheek. De originele werd - vlak na de stad zelf - gesticht aan het eind van de derde eeuw voor Christus. Op volle sterkte bevatte het zo'n 700.000 boekrollen - een equivalent van ongeveer 120.000 moderne boeken. Behoorlijk imposant dus.
In 1922 werd voor het eerst het idee geopperd de bibliotheek te herbouwen, maar pas in 2002 is de huidige geopend. Het moderne hoofdgebouw staat 200 meter van de originele locatie vandaan. Naast het hoofdgebouw bestaat de bibliotheek nog uit een congrescentrum en een planetarium met ondergronds museum. De bibliotheek zelf is in het hoofdgebouw gevestigd en biedt plaats aan 2000 lezers. Het openbare deel is verspreid over negen verdiepingen. Hoewel er nu nog maar een fractie van staat, biedt de bibliotheek plaats aan 8 miljoen boeken.
Naast de boeken is er een digitale kopie van het internet van 1996 tot 2007. De gids vertelde dit vol trots, maar ik heb zo mijn bedenkingen bij 1,3 petabytes (1331 terabytes of 1.363.149 gigabytes). Het lijkt misschien veel, maar als ik bedenk dat ik zelf op m'n kamertje al ruim 4 terabyte heb staan, kan ik me niet echt voorstellen dat er 11 jaar aan internet op 1,3 petabytes past.
Het winnende ontwerp van het hoofdgebouw heeft een aantal leuke dingetjes, die ik bij de foto's zal toelichten. (Nogmaals: waar ik deze ga plaatsen weet ik nog niet, niet op deze site.)
---
Bij de eerste drie locaties waren we telkens net op tijd. Toen wij naar buiten liepen, stonden er lange rijen mensen bij de kassa. Bij de bibliotheek was het niet zo druk. Door deze rust is het nog niet zo laat, een uur of twaalf. We besluiten een hapje te gaan eten in een visrestaurant. Verse vis uit de Middellandse Zee. Een heel goed idee, want vooral de calamaris en garnalen smaken extreem lekker als ze vers zijn!
Na het eten gaan we aan de boulevard bij een koffieshop zitten. Nu heb ik op de valreep dus nog de kans om een seesha (waterpijp) te roken. Ik kies voor tabak met cantaloupe (een meloensoort). Voor mij is dit de eerste ervaring met een waterpijp en het rookt zeer licht. En het smaakt lekker.
Ondanks de drukke weg voor onze neus ligt er een heerlijke rust over deze locatie. Of het komt door de zee, de schaduw of de relaxte stoelen weet ik niet. Op een gegeven moment komt er een sleepauto aan. Onze auto staat voor onze neus op de weg geparkeerd, maar dat mag natuurlijk niet. De chauffeur is net weggelopen, dus Hamdy probeert hem te bereiken terwijl hij richting sleepauto loopt. Ik versta er natuurlijk geen reet van, maar hoor achteraf hoe de vork in de steel zit. Er stonden nog twee auto's verkeerd geparkeerd, maar die waren van agenten, dus kregen zij geen boete. Bij de sleepdienst vonden ze het een beetje lullig om ons dan wel een boete te geven, zeker toen ze hoorden dat we (ik dus) hier als toerist waren.
---
Zo, alweer op de terugweg. Lekker scheuren over de tolweg, want het is iets minder druk. 130, 140, 150, rechts inhalen met 160 en heel eventjes 170 rijden. Dat schiet lekker op. We zigzaggen om de auto's, maar de toeter heeft het begeven. Dit belangrijke item is broodnodig, maar lichtsignalen moeten het euvel ondervangen. Nu vertrouw ik het toch niet meer helemaal en doe maar even mijn gordel om. Niet dat dat nog gaat helpen als we met 160 ergens tegenaan knallen...
We bereiken uiteindelijk heelhuids Cairo. Nog 44 km als we de tolweg afkomen en het wordt druk. Erg druk, want we komen in de eerste echte file van deze week. Het komt doordat het weekend vandaag begint. Morgen is het gebedsdag voor de moslims en daardoor een nationale vrije dag.
---
Als we door de file heen zijn gaan we nog even naar een parfumerie. Wat!?! Ja, want de farao's kregen vroegen in hun graf niet alleen kruiken met hun eigen organen mee, maar ook kannen met drinken en geurige oliën voor een betere wederkering. Dus gaan we even kijken hoe dat dan gemaakt wordt. Ik leer wat het verschil is tussen een essence en een parfume. De laatste bestaat uit essences en alcohol. Een essence is dus een puur goedje van bloemen, zaden, fruit of ander gerei. Ik krijg een paar dingen te ruiken, maar we blijven niet te lang plakken. De dag was erg lang, dus het is tijd om naar huis te gaan.
Hamdy wordt in de buurt van zijn huis afgezet en het is nog een half uurtje naar het hotel. Als ik daar binnenstap wordt ik zoals gewoonlijk begroet door de dienstdoende manager. Of ik een goede dag heb gehad? Jazeker! En hoe laat ik vannacht naar het vliegveld wil? Ik moet om 4 uur vertrekken, dus maak er maar half 2 van. Tjonge jonge, dan moet ik maar weer eens mijn spullen gaan inpakken...
-
01 September 2009 - 18:08
Elleke:
hallo Thijs
wereldreiziger!
Leuk om te lezen hoor, ben ik er een beetje bij.
Wat een werk om dat iedere dag nog allemaal te typen.
En toch nog eens (waterpijp) gerookt in je leven! Ben benieuwd naar de foto's.
groetjes,Elleke -
01 September 2009 - 21:16
Thijs:
Laat die haakjes maar weg hoor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
