Siófok

De schaduw op de plek was niet zo riant als we 's avonds hadden ingeschat. Het onderkomen van Ruben en Vincent stond al vroeg in het licht van de morgenstond. Dit werd dan ook met de grond gelijk gemaakt en netjes ingepakt. Ook het andere tentje werd verkleind tot een pakketje. Alsof ze nooit anders gedaan hadden, gelijk de raderen van een oud uurwerk, werkten de vier heren samen om de vouwwagen op te zetten. Voor buitenstaanders moet het eruit hebben gezien of ze al jaren met het karretje op vakantie gingen.

In de middag werden lampolie, eieren en jam aangeschaft, alsmede zout, suiker, melk en boter. Bij daglicht viel het op dat de plek de bij duisternis zo goed verborgen voordelen niet was verloren: schaduw alom. Maar plaats 235 bracht nog een ander voordeel met zich mee. De aan het strand gelegen locatie bood uitzicht op velerlei vrouwelijk schoon. De middag doorbrengen met de buik op een luchtbed of gezeten in een stoel en de blik richting Balatonmeer gekeerd was dan ook verre van onaangenaam.

Oud brood, doordrenkt met een beslag van eieren en melk, kort gebakken in een pan op hoog vuur, werd gezien als het avondmaal van die dag. De algemeen bekende waarschuwing "niet zwemmen op een volle maag" werd vrolijk in het aangename briesje geslagen. Vincent en Ruben hadden die dag het zoete water al eerder betreden, maar nu gingen alle vier te water. Gewapend met schoolslag en borstcrawl werd de dichtstbijzijnde rood-witte boei bestormd. De race terug wendde zich af van het strand en leidde naar het 'bamboe eilandje' vanwaar enkele waterratten hun waterski-kunsten bijna dagelijks vertoonden. Een bijna verlaten eilandje deed wat mistroostig aan in het zonlicht dat om een wolk heen sijpelde. Een warme douche lokte de avonturiers terug naar de kust.

Dat er op de dienstregeling van de bussen rijdend voor de camping geen pijl getrokken kon worden was 's middags al geconcludeerd na een kortstondig bezoek aan de halte. Van een tijdschema was geen spoor te bekennen. Ondanks de negatieve vooroordelen werd er toch een poging gedaan per bus af te reizen naar het centrum van Siófok. Ieder half uur werd er een bus verwacht. Toen er vijf minuten na de volgens de dienstregeling aangewezen tijd een bus arriveerde bleef men aarzelend buiten wachten. De aarzeling was terecht, want na enkele minuten stroomde een groep jongeren onder begeleiding van een reisorganisatie de camping af en de bus in. Een half uur later kwam er een tweede bus in zicht. Ditmaal was het duidelijk dat het om een lijnbus ging, er prijkte immers een 2 boven de voorruit, gevolgd door het woord Siófok. De groep wachtende wanna-be passagiers was ondertussen al verviervoudigd. Verbijstering, ontsteltenis en woede waren niet van de lucht toen de buschauffeur zijn voertuig met gelijke snelheid aan de menigte voorbij liet rijden. Er was duidelijk te zien dat dit de passagiers in de volle bus plezierde.

De geplande busreis werd op de lange baan geschoven en te voet togen de vier richting Siófok. Na enkele tientallen meters hielden zij het echter niet meer vol. Daarop snelden Ruben en Thijs heen en terug naar de tent voor de nodige alcoholische drank. De wandelgang op het paadje naast de weg werd al snel verruild voor een makkelijker tred op de straat zelf. In dit Renesse van Hongarije rijdt nog aardig wat verkeer op zo'n tijdstip; taxi's, personenauto's en bussen rijden van en naar het feestgedruis. Zo ook een auto met waterballonnengooiers welke een projectiel voor de voeten van Ruben en Thijs wisten te mikken. Een natte broek voor beide was het resultaat.

De straatnaam van de Herman Otto utca viel Thijs op waarna Sander deze gelijk verbasterde tot Herman Otto Frank. Hierop volgde Thijs Herman Otto Frank, waaraan Thijs de achternaam van Frank Boeien toevoegde als Boeiuh. Vincent vroeg zich af wat Thijs met Herman te maken had, maar al snel leerde hij dat Thijs' tweede naam Herman luidt. Ruben ageerde met de vraag naar tweede namen van de andere heren. De reactie deelde mee dat S.F.A. niet voor Sander 'fucking' Arends staat maar dat Sander Ferdinand* Arends heet. Een opmerking van Vincent bracht ieders gedachten naar Franz Ferdinand.

Enige tijd geleden was er een zwarte viervoeter uit een zijstraat komen lopen. Afschudden ging niet met een normaal wandeltempo en de hond bleef trouw volgen. Thijs bracht Franz Ferdinand weer ter sprake door naar een naam voor de hond te vragen, deze werd Fransz gedoopt. Naarmate de looptijd naar Siófok afnam werd het drukker op straat, bijna alle wandelaars gingen naar het stadje. Voor Fransz werd het moeilijk het groepje bij te houden tussen al die andere interessante mensen. De eerste straat van het centrum binnenlopend is hij ze definitief uit het oog verloren.

De inspectie van de hoofdstraat van het uitgaanscentrum van Siófok op de twaalfde van de achtste van het vierde jaar van het tweede millennium na Christus was begonnen. De Hongaarse aankleding was zeer schaars, het Heineken, Amstel en Bols Amsterdam kleurde vele lampen en parasols. Na tweemaal de utca te hebben afgelegd was de warme maaltijd iets uit de vroege historie van die dag geworden. Daarom werd er halt gehouden voor een stel smakeloze hamburgers als ook een stuk pizza voor Vincent. Vier happen later werden voor de laatste maal die avond alle barretjes, restaurantjes en speelhallen gepasseerd. Er werd getracht een bushalte te bereiken maar het kwartet stuitte op een bordje waarop taxi-ritprijzen vermeld stonden die aantrekkelijk genoeg waren om de bushalte rechts te laten liggen. Voor 2500 Forint racete de chauffeur naar camping Aranypart terug. Aangekomen op het kampeerterrein werd teleurgesteld het bed opgezocht.

*) Dit is nog slechts een schuilnaam. De echte F blijft een mysterie.

P.S. We hebben ook nog ergens iets gedronken in een cocktailbar.