Rondje varen op de Nijl

Ik plaats bij de receptie een reservering voor een dinercruise op de Nijl. Ik ben benieuwd of dat nog kan, want het is ondertussen toch al later dan gedacht. Het blijkt geen probleem. Ook reserveer ik vast een ritje naar Alexandrië voor de volgende dag. Dat is ook wel leuk. Nu heb ik nog een half uur de tijd om even te chillen.

---

Een andere chauffeur (Mohammed) komt voorrijden met z'n taxi. Als we de weg opdraaien vraag ik hoe lang het ongeveer rijden is. Hij heeft helaas het belabberdste accent dat ik tot nu toe heb gehoord hier, dus ik weet niet of hij twenty of seventy zegt. Nou ja, we zien wel.

Blijkbaar was het zo'n veertig minuten, dus geen idee wat hij me probeerde te vertellen. Ik krijg zijn telefoonnummer, zodat ik kan bellen als ik weer van d'n boot kom.

Van het hotel heb ik een voucher meegekregen waar ik eten en entertainment moet krijgen. Drank dien ik zelf te betalen. Geen idee wat het gaat worden. Bij The Pharao's hebben ze twee farao's (boten). Iedereen wordt de rechter opgestuurd en het duurt nog een half uur voor we vertekken. Ik mag plaats nemen in de achterste hoek op het bovendek. Wel mooi uitzicht hier. Ondertussen lopen de obers rond om mensen van drinken en bijgerechten - salades, brood en sausjes - te voorzien. Blijkbaar zit ik in de verkeerde hoek, want ze komen hier het laatste langs. Ik weet nog steeds niet goed wat de bedoeling is, want aan de andere kant van de zaal zit een stel Indiërs al aan het eten van een lopend buffet.

De ober legt me uit dat ik vis en daarna soep vooraf krijg, en een hoofdgerecht en dessert daarna. De vis bestaat uit calamaris, kibbeling en een gebakken witvisje. Best te pruimen, maar niet heel bijzonder. De soep die erna komt is wel erg mager; een heel gewoon champignonsoepje. Tja, alles bij elkaar is het niet zo duur, dus ik zal niet klagen.

Tijdens de voorgerechten heeft een aantal muziekanten zich naast mijn tafeltje geïnstalleerd. Er worden wat liedjes in het Arabisch en Engels gezongen, maar het is verde niet om over naar huis te schrijven. De volgende act is leuker. Een soort van Peruaanse panfluit band, maar dan met-zonder panfluiten en met-met trommels en meer fatsoenlijke dingen. De muziek is veel beter en al snel komt er een buikdanseres bij die haar ding doet.

Ondertussen is het hoofdgerecht gearriveerd. Een timbaaltje droge rijst en te lang gebakken rundvlees. De kip is echter wel zeer mals. Gelukkig zorgen de bijgerechten ervoor dat ik ondertussen wel zo'n beetje vol zit.

Na de danseres komt er een man met traditionele (denk ik) rokken op het podiumpje staan. Hij heeft geloof ik een hekel aan zichzelf, want hij staat alleen maar rondjes te draaien. En snel ook! Maar wel weer mooi dat al die laagjes van de rokken dan zo uitzwaaien en zo. Hij doet er nog wat leuke truucjes mee, dus ik voel me zowaar goed entertaind. Daarna komt de danseres nog terug voor een toegift.

Het dessert is een chocoladecakeje en een bolletje ijs, wat meloen en een kletskop. Ik zit vol genoeg, dus zorg dat het ijs niet smelt en houd het dan voor gezien.

Prima avondvulling zo, want de boot is alweer bijna aangemeerd. Zo'n twee uur hebben we rondjes gevaren over de Nijl. Ik had niet echt de indruk dat er een route was, want hoe die schipper af en toe aan het draaien was... Ik heb overigens geen foto's gemaakt van het alleraardigst uitzicht op de oevers, want zonder flitser in het donker een paar zwakke lichtjes op de gevoelige plaat zetten terwijl je op een bewegende boot zit is een garantie tot mislukken.

---

Als ik de kade oploop bel ik Mohammed of te vragen of hij me op komt pikken. "Nu?" vraagt hij. Ik denk iets anders dan wat ik zeg en antwoord een beleefd "ja".

Ik heb tot nu toe nog geen enkel verkeerslicht in heel Cairo gezien, dus besluit er eens op te letten. We rijden terug door downtown Cairo met allerlei westerse winkels. Niet zo boeiend. Wel zie ik nog enkele verkeerslichten, maar ze zijn uit of knipperen oranje. Op een enkele kruising staat een agent zijn best te doen. Het lijkt wel of dit het enige is waar de Egyptenaren zich wat van aantrekken in het verkeer, dus de agent heeft geluk.

Morgen om zes uur vertrekken, dus ik krijg van de receptie een wake-up call aangeboden. Vijf uur? Kwart over vijf? Mezelf kennende kan ik beter wat korter slapen en wat meer tijd hebben, dus ik kies voor vijf uur. Zelf zet ik de wekker op tien voor, want ik zie mezelf ook nog wel door de telefoon heen slapen.